Eskiden bir cenaze duyulduğunda herkes başını öne eğerdi.
“Allah rahmet eylesin,” denirdi.
Kim olduğuna, bu dünyada neler yaptığına bakılmaksızın.
Bugün ise bir vefat haberi düştüğünde ilk yapılan şey, ölen kişinin siyasi görüşüne, kimliğine, dünya görüşüne bakmak oluyor. Sonra başlıyor yorumlar… “Zaten şuydu, zaten buydu.” Ardından küfürler, hakaretler, küçümseyici ifadeler…
Ve ne acıdır ki bu karanlık tavır, yalnızca sokaktaki öfkesine yenik düşen insanlardan gelmiyor. Devletin manevi makamında oturan, “herkese eşit mesafede olması gereken” isimlerden, müftülerden, imam kürsülerinden de yükseliyor artık bu dil. Oysa inandığımız dinin en temel değeridir merhamet. Hz. Peygamber’in cenazesi taşınan bir Yahudi için ayağa kalktığını unuttuk mu yoksa?
***
İslam, ölünün ardından konuşmamayı öğütler. Çünkü kabirde yatanın hesabını sadece Allah sorar; insan değil.
Bunun yanı sıra bizim kültürümüzde “ölünün arkasından konuşulmaz” diye bir söz vardır. Dedelerimizin, ninelerimizin hafızasında yer etmiş bir söz bu. Ne dine ihtiyaç duyar ne partiye. Bu, sadece insan olmanın gereğidir.
Ama bugün geldiğimiz nokta artık inançtan da siyasetten de çıktı. Bu bir kutuplaşma değil, bu insanlıktan çıkış sürecidir. Sağcı, solcu, A partili, B partili… Bunların artık önemi kalmadı. Çünkü vicdanını yitirmiş bir toplumda taraflar da yoktur, sadece nefret vardır.
En tehlikelisi de nedir biliyor musunuz?
İnançlı olan inançsız gibi, inançsız olan inançlı gibi davranıyor.
Müslümanım diyen biri, mezar başında saygı yerine hakaret edebiliyor. Merhameti, sabrı, dua etmeyi unutmuşuz. Sadece konuşuyoruz. Öfkeyle, kinle, düşmanlıkla konuşuyoruz. Oysa ölü toprağa düşer, biz susarız. En azından susmamız gerekirdi.
Ama biz bu geleneği de gömdük artık.
***
Sahiden ya...
Bize ne oldu?
Hangi ara bu kadar acımasız olduk? Ne zaman bu kadar sevgisizleştik? Hangi kin, hangi düşmanlık, bir cenazeye saygı duymaktan daha önemli olabilir? En
Bunu sormazsak, her ölüye edilen saygısızlıkta biraz daha ölürüz.
Toplumca.
Vicdanca.
İnançça.
İnsanlıkça.
Oysa ölen insana hakaret eden kişi de Kur’an okuduğuru söylüyor. Soruyorum, Kur'an okuyan insan, ölünün arkasından küfür hakaret eder mi?
Vallahi ediyorlar. Üstelik ağza alınmayacak hakaretler ediliyor.
Yazık! Bu hakaretleri yapan sağcıda da olsa dindar da olsa solcu da olsa insanlığını yitirmiştir.
Aciz ve çaresizdir.