Ülkenin içinde bulunduğu ağır ekonomik koşullar gazetecilik mesleğini en fazla etkileyen durum.
Mevcut koşullar ortadayken, 4. kuvvet olarak anılan basının yaşaması adına devletin anlamlı bir desteği maalesef yok.
Gazetecilik ya da radyo televizyon gibi bölümlerde okuyan öğrencilerin çoğu, sahaya inip çalışmak gibi bir eylem içiresine girmiyor…
Biliyor ki, bu meslekte insani koşullarda yaşamını sürdüremeyecek…
Bizim sektör sadece ekonomik olarak değil, çok boyutlu bir kriz içerisinde…
Basın, içinde bulunduğu krizi kendi olanaklarıyla aşamayınca siyasetin basını dizayn etme hevesi de gittikçe artıyor.
Anlayacağınız, ileri de ne olur bilmiyorum ama sektör en kötü zamanlarını yaşıyor…
Ve maalesef biz gazeteciler, gazete sahipleri kendi söküklerini kendileri dikemiyor.
Elbette bu işler bir kişinin iyi niyeti, çabası, mücadelesi ile düzelecek işler değil…
Onun için basının sesinin gür çıkmasını sağlayacak meslek örgütleri üzerine düşeni yapmak durumunda…
Ama nerde…
Bakın Kocaeli’de köklü bir geçmişi olan, gazetecilerin meslek örgütü olma misyonu taşıyan Kocaeli Gazetecilere Cemiyeti Derneği var…
Var var olmasına ama fiiliyatta bir numarasını göremiyoruz..
Öncelikleri farklı, refleksleri zayıf, gün geçtikçe de daha gerileyen, kendinden menkul bir dernek olmuş bizim cemiyetimiz…
Hal böyle olunca da gazeteci arkadaşlar da kendi derneklerinden bile umudunu keser hale gelmiş.
Kimseyi sinirlendirmek, eleştirmek, moralini bozmak için söylemiyorum bunları.
Görünen köy kılavuz istemez.
Cemiyetin son etkinliklerine bir bakın…
Hele hele 16 Ocak akşamı Antikkapı Restoran’da gerçekleştirilen baloya bakın…
Evet salonu neredeyse doldurmuşlar ama gazeteci namına, gazete sahibi namına kim gelmiş Allah aşkına?
Burada kim gelmiş kim gelmemiş diye tek tek sayacak değilim elbette ama tablonun çok feci olduğunu bizim cemiyetin yöneticileri de açık açık görmüştür sanıyorum.
Onun için Kocaeli Gazeteciler Cemiyeti artık şapkasını önüne koyup ciddi ciddi düşünmek durumunda..
Kimse kimseyi kandırmasın…
Kimse kimseyi avutmasın.
Son gelinen noktada herkes üzerine ne düşüyorsa onu yapsın…
Benim önerim budur.