Türkiye, ekonomik krizden adaletin çöküşüne, eğitimdeki fırsat eşitsizliğinden sağlık alanındaki aksaklıklara kadar bir dizi sorunla boğuşurken, tüm bu sorunların tek bir sebebi yok.
Ülkeyi bu hale getiren yalnızca iktidarın yanlış politikaları değil; aynı zamanda bir türlü yerinde muhalefet yapamayan ve halkın umudunu giderek körelten muhalefet partilerinin de suçudur.
Bugün geldiğimiz noktada, halkın güvenmediği yalnızca iktidar değil; aynı zamanda iktidarın karşısında güçlü bir seçenek sunamayan, halkın gerçek sorunlarını sahiplendiğine ikna edemeyen muhalefettir.
İktidarın eleştirildiği kadar, bu sorumluluklardan kaçamayacak olan muhalefetin de aynı sertlikle eleştirilmesi şarttır...
************
Muhalefet, bir ülkenin en güçlü denetim mekanizmasıdır.
Gerçek bir muhalefet, iktidarın yanlışlarını, halkın zararına olan adımlarını ve yapılan hataları büyük bir cesaretle ifşa eder, üzerine gider.
Peki, Türkiye’de muhalefet bu görevi ne kadar yerine getirebiliyor? Gerçekten halkın tarafında mı, yoksa sadece varmış gibi yapıp koltuklarını mı koruyorlar?
Bugün, halkı derinden sarsan ekonomik sorunlar karşısında yeterince güçlü, yeterince net bir muhalefet görebiliyor muyuz?
Sorunları doğru tespit edemeyen, halkın en temel ihtiyaçları konusunda bile derinlemesine çalışmayan bir muhalefet, ancak göstermelik bir denetim sağlar.
Bugün muhalefet, iktidarın sunduğu gündemin peşine takılmış durumda, kendi gündemini yaratamıyor, halkı etrafında birleştirecek çözümler sunamıyor.
Ülkenin ekonomik, toplumsal, eğitim ve adalet sorunları ortadayken, halkı kendi geleceğine dair umutlandıracak, güven sağlayacak politikaları ortaya koyamıyor…
***********
Muhalefet, her zaman iktidarın bir yansımasıdır; güçsüz bir muhalefet, güçlü bir iktidarın yolunu açar.
Bugün ülkenin dört bir yanında yoksulluk kol gezerken, adalet yerle bir olmuşken, eğitime güven kalmamışken muhalefet bu sorunları dile getirmekten öteye gidemiyor.
Halkın gerçek gündemine değinmek yerine popülist söylemlerle kısa vadeli puan toplamaya çalışan, iktidarın yanlışlarını etkili şekilde ortaya koyamayan bir muhalefetin güçlü bir alternatif yaratması mümkün değil.
Türkiye’nin bugünkü çarpık yapısında, yalnızca iktidarın değil, muhalefetin de payı vardır.
Sonuç? Yanlış politikaların üzeri örtüldü, yolsuzluklar yeterince sorgulanmadı, halkın zararına olan adımlar karşısında net bir duruş sergilenmedi…
************
Bugün muhalefetin halkta karşılık bulamamasının en büyük nedenlerinden biri, eski muhalefet liderlerinin ve anlayışının yarattığı güven kaybıdır.
Halk, yıllarca sorunlarının sesi olmasını beklediği muhalefeti ancak seçim dönemlerinde görebildi.
Gerçek bir muhalefetin olması gereken yerde, topluma umut veren bir değişim talebinin olması gerektiği yerde, yalnızca boş vaatler, kısa vadeli projeler ve halka dokunamayan söylemler vardı.
Muhalefet, halkın derin ekonomik sıkıntılarını, yaşam standartlarının düşüşünü, eğitimdeki çarpıklığı, sağlık sistemindeki yetersizliği her defasında söylemde dile getirdi. Ancak eyleme dönük, halka güven verecek bir adım atılamadı.
Bugün geldiğimiz noktada, halk ne iktidara güveniyor ne de muhalefetin bu sorunları çözeceğine inanıyor.
Halkın gözünde muhalefet yalnızca iktidarın aynası değil, aynı zamanda o yanlışların bir parçası haline gelmiş durumda…
*******
Türkiye’de iktidarın her geçen gün daha otoriterleşmesi, muhalefetin güçlü bir alternatif sunamamasıyla yakından ilgilidir.
Halkın yaşadığı onca sıkıntıya rağmen, güçlü bir muhalefet hareketinin oluşamaması, çözüm önerilerinin sahaya inmemesi, iktidarın rahat hareket etmesine zemin hazırlamıştır.
Muhalefet, cesur, halkın çıkarlarını savunan ve köklü değişim talebinde bulunan bir tavır sergilemekten çok uzak. Bugün, muhalefet partilerinin pek çoğu kendi iç çekişmelerine odaklanmış, halkın derdiyle gerçek anlamda ilgilenmiyor.
Bir muhalefet partisi, iktidarı değiştirmeyi ve halkın güvenini kazanmayı ciddiyetle istiyorsa, her şeyden önce kendi içindeki çürükleri ayıklamalıdır.
Samimi olmayan, halkın taleplerini anlamayan bir muhalefet halk için bir umut ışığı olamaz…
