Türk milletinin başından yakın tarihte üç önemli kırılma noktası geçti.
Çanakkale ve kurtuluş savaşında üniversiteli öğrencileri ve akademik kadroları cephede kaybettik.
Vatan savunmasında tabiki cephede olunması gerekir.
Ancak;dönme ve devşirmeler cephe gerisindeydi.
Bunlar ileri tarihlerde ülke yönetiminde kadrolara yerleştiler.
İkinci olarak en büyük kayıbımız,12 Eylül öncesi ülkücüler ve devrimciler birbiri ile diyolog kuramadılar.
Emperyalist güçlerin kanlı oyunu bu gençleri sokak çatışmalarında çatıştırarak ülkemiz adına çok büyük kayıp verdirdi.
Bugün ülkemizi yönetecek kadrolar ya mezarda,ya da 1402 sayılı kanunla sakıncalı diye mesleklerinden men edildiler.
Bugün farklı durum mu?
Hayır!
Emperyalist küresel güçler şimdi kitleler üzerinde oyun kurgusu kuruyorlar.
Siyasal görüşleri kendi içlerinde beş altı parçaya bölüyorlar.
Çünkü sorgulama, bilgi birikimi olmayınca bu işleri kolayca başarıyorlar.
Toplumun ekonomik sıkıntıları olduğu için geçim derdi ile cebelleşen halk ,ülkemizin hassas konularına odaklanamıyor.
Üçüncü olarakta yakın tarihte cemaat yapılanmalarıdan dolayı büyük kayıplar yaşadık.
ülkemizi gelecekte emanet edeceğimiz akıllı,çalışkan gençlerimizi elimizden alarak yeni dünya düzenine figüran yapmaya çalıştılar.
Şimdi yapılması gereken çok önemli konuya gelirsek;
Siyasi tecrübesi eskiye dayanan ülkücüler ve devrimciler birbirini anlamaya çalışarak bu işe ivedilikle müdahale etmek zorundadırlar.
Cumhuriyetimizin kuruluş ilkelerine,manevi değerlerimize ortak payda da hem fikir olmalılar.
Her şeyden önce gelen vatanımız,bayrağımız dini inancımızdır.
Sevgi dilini hiç bırakmadan,adaletli bir şekilde ülkemizin geleceğine var gücümüzle birlikte sahip çıkmalıyız.
Aksi halde bu sıkıntılar,huzursuzluklar devam eder.
Gidecek başka ülkemiz yok!
Bu vatan hepimizin!
Birlikte kardeşce yaşamaya ha gayret!
Sağlıkla,sevgiyle kalın.