Çocukluk yıllarımızda ilkokulda okurken, aldığımız karnelerde hâl ve gidiş notu hep pekiyi olurdu.
Bu notu neye göre verirlerdi?
Neyin hâl ve gidişi ölçü alınıyordu!
Hiç birimiz bilmiyorduk.
Çünkü, müfredat da
böyle bir ders uygulaması yoktu.
Meğer şimdi anlıyorum ki,herkes kafasına göre gidişatları değerlendiriyor.
Kendinden olursa sıkıntı yok!
Dediği gibi olmuyorsa proplem çok!
İşin aslı ama öyle değil!
Gerçekler ve doğrular tektir.
Nefis yaparak, benim doğrum her zaman doğrudur diyemeyiz.
Biraz gerçeklere, doğrulara,eksiklerimize bakalım!
Sosyal ilişkilerimizde sevgi dilini kullanarak, birbirimizi anlamaya çalışıyormuyuz?
Çok az değil mi?
Siyasal farklı görüşler olunca,fikir teatisi yaparken, birbirimize tahammül gösterebiliyormuyuz?
Pek nadir değil mi?
Akrabalık,komşuluk ilişkilerimizde samimi olarak birbirimizi severek, gönlümüzü hoş tutabiliyormuyuz?
Neredeyse kaybolmaya yüz tuttu değil mi?
Toplumda bir kimsenin gururunu rencide etmeden ayıbını kapatabiliyormuyuz?
Dedikodusunu yapmaktan başka bir şey düşünmüyoruz değil mi?
Yardıma muhtaç kişilere,ailelere huzur içinde yardım ediyormuyuz?
Etsek bile reklamını yapıyoruz.
Oysa ki,bir elin verdiğini, öbür elin duymaması gerektiğini unuttuk değil mi?
Ahlâkî değerlerin,adaletin,paylaşımların yavaş yavaş bittiğini,azaldığını hep birlikte yaşıyoruz değil mi?
Huzurlu,mutlu,sağlıklı yaşamanın vazgeçilmezleri bunlar değilmiydi?
Bizi biz yapan değerlerimizden hızla uzaklaştık.
Onun için hiç mutlu değiliz.
Netice olarakta yaşadığımız toplumda yalnızlaştık.
Bu işin reçetesi özümüze dönmektir.
Bütün gayretimiz insanca yaşamak olmalıdır.
Böyle gidersek eğer;
Hayat karnemizde hâl ve gidiş notumuz pek zayıftır.
Hepimizin haberi olsun!
Sağlıkla kalın, sevgiyle kalın.